List do Rodziców
MAMO! TATO! IDĘ DO SZKOŁY!
Dzieciństwo to nie wyścig – to podróż.
Wkrótce rozpocznę bardzo ważny etap mojego życia. Ciekawość i otwartość na najróżniejsze nowości jest moją naturalną cechą – postarajcie się, proszę, aby mi to pozostało na resztę życia. Naprawdę chcę się uczyć, chcę poznawać nowe rzeczy i zdobywać nowe umiejętności. Pomóżcie mi w tym – to łatwe!
WYSTARCZY:
- naprowadzać mnie, informować, pomagać, zachęcać – zamiast krytykować i karać
- tłumaczyć mi, pokazywać, wyjaśniać – zamiast krzyczeć lub lekceważyć
- towarzyszyć mi w moich staraniach, klęskach i sukcesach – zamiast wymagać spełnienia niejasnych i niezrozumiałych dla mnie wymagań (nie mówcie do mnie „bądź grzeczny”, bo nie bardzo wiem, o co Wam chodzi; powiedzcie mi, jak mam to zrobić; a czasami pozwólcie mi na „bycie niegrzecznym”, – bo to też jestem ja)
- pomóc mi się zorganizować i nabrać potrzebnych, na co dzień nawyków (odrabianie zadań, pakowanie tornistra itp.) – zamiast robić coś za mnie
- nauczyć mnie regularności w pracy i nauce – zamiast skokowego nadrabiania zaległości; potrzebuję przewodnika, a nie dozorcy
- być wobec mnie konsekwentnym, ciepłym i sympatycznym – zamiast obojętnym i zajętym „czymś ważniejszym”
- pozwolić mi uwierzyć w siebie, przyznać mi prawo do błędów i wspierać w ich naprawianiu – zamiast żądać doskonałości od pierwszego razu
- pamiętać, że samodzielność nie przychodzi szybko i że wymaga cierpliwości – zamiast niecierpliwie robić coś za mnie, pokazując w ten sposób swoją przewagę
- poświęcać mi czas i uwagę – zamiast wierzyć, że wszystko przyjdzie samo
To jest mój pierwszy poważny krok w samodzielność, ale to nie znaczy, że będę się od Was oddalać – będę tylko poszerzać swój świat o innych ludzi. Będę mieć koleżanki i kolegów, a także nauczycieli – pomóżcie mi w tych kontaktach. Jeśli zdarzą mi się konflikty z rówieśnikami – podpowiedzcie mi, jak je rozwiązać bez zrywania przyjaźni. A jeśli nie będziecie wiedzieli, co się dzieje w szkole i jak mi idzie nauka – koniecznie spytajcie moją nauczycielkę, ona Wam podpowie i doradzi, jak mi pomóc. Towarzyszcie mi w mojej drodze przez szkołę. Będę w niej potrzebować rozmaitych, bardzo konkretnych wiadomości.
CHCĘ ZNAĆ:
- swoje imię i nazwisko, adres, numer telefonu, wiek, datę urodzin
- adres swojej szkoły
- miejsce Waszej pracy
- codzienny rozkład zajęć – swój i Wasz (może zawiesimy go w jakimś widocznym miejscu?)
- następstwo/ kolejność dni tygodnia i pór roku
CHCĘ ROZUMIEĆ:
- po co konkretnie idę do szkoły, po co mam się uczyć, po co czytać, pisać i liczyć
- swoje codzienne, konkretne obowiązki, jako ucznia i członka rodziny
- Wasze wobec mnie oczekiwania – jak mam je spełniać i dlaczego
- zasady, według których dajecie mi nagrody i kary
CHCĘ UMIEĆ:
- samodzielnie się ubrać i rozebrać, a nawet zawiązać sznurówki
- samodzielnie korzystać z toalety
- zapakować do tornistra wszystkie potrzebne rzeczy
- właściwie trzymać kredkę/ ołówek oraz nożyczki
- rysować szlaczki i różne obrazki
- kolorować gotowe figury bez wychodzenia za linię
- pokazać, gdzie jest góra/ dół, lewo/ prawo, za/ przed/ nad
- bawić się wspólnie z innymi dziećmi
- robić razem z Wami różne rzeczy w domu, bo to też przyda mi się w szkole
- śpiewać wesołe piosenki, powtarzać zabawne wyliczanki i rymowanki
- powiedzieć, o co mi chodzi
Czy pamiętacie, jak to było dawno temu, kiedy Wy szliście do szkoły? Przypomnijcie sobie własne oczekiwania, obawy, radości i niepokoje – ja przeżywam to samo. Czy czegoś Wam wtedy brakowało? Czy wstydziliście się czegoś? Czy przeżywaliście jakieś ciężkie chwile? Pomóżcie mi uniknąć przynajmniej niektórych waszych ówczesnych trosk i przykrości, a inne pomóżcie mi przeżyć. Macie ogromną moc: możecie sprawić, by moja nauka była od samego początku przygodą i przyjemnością i żebym się wzmacniał pokonując trudności. I nigdy nie dawajcie mi odczuć, że za moje szkolne niepowodzenia kochacie mnie mniej.
Wasze Dziecko
